چه چیزی مقاومت ضد شکست پوشش مصنوعی را تعیین می‌کند؟

مقاومت علیه شکستگی چرم مصنوعی توسط انواع عوامل تعیین می‌شود. عوامل زیر برخی از عوامل اصلی تأثیرگذار هستند:

1. نوع مواد

کیفیت مواد اولیه

کیفیت رزین: کیفیت رزین‌های معمولاً استفاده شده در تولید پوست مصنوعی، مانند رزین پلی‌یورتان (PU)، تأثیر مهمی بر عملکرد پوست مصنوعی دارد. رزین‌های با کیفیت بالا ویژگی‌های خوب فیلم‌سازی و قدرت دارند و می‌توانند فیلمی یکنواخت، پیوسته و با قدرت بالا روی زیربنای الیافی تشکیل دهند، که به طور موثر مقاومت به شکستگی پوست مصنوعی را افزایش می‌دهد.

کیفیت بافت پایه: بافت پایه هسته اصلی لوز مصنوعی است که نقش حمایت و تقویت را ایفا می‌کند. مواد، ضخامت ریس، چگالی بافتن و مقاومت بافت پایه بر مقاومت ضد شکست لوز مصنوعی تأثیر می‌گذارد. به طور کلی، بافت پایه ای با مقاومت بالا و بافتن محکم می‌تواند نیروهای خارجی را بهتری پخش کند، که باعث می‌شود لوز مصنوعی در برابر نیروهای شکست کمتر آسیب ببیند.

استفاده از افزودنی‌ها

پلاستیک‌کننده: مقدار مناسبی از پلاستیک‌کننده می‌تواند انعطاف‌پذیری و قابلیت تراوای لوز مصنوعی را افزایش دهد، به طوری که این لوز می‌تواند زمانی که تحت نیروهای خارجی قرار می‌گیرد، تنش را بهتر توزیع کند و در نتیجه مقاومت ضد شکست آن را بهبود بخشد. اما استفاده مفرط از پلاستیک‌کننده‌ها ممکن است باعث کاهش مقاومت لوز مصنوعی شود، بنابراین باید مقدار اضافه شده آن تحت کنترل باشد.

پرکننده: پرکننده می‌تواند ضخامت و مقاومت چرم مصنوعی را افزایش داده و هزینه‌ها را کاهش دهد. انتخاب نوع و مقدار مناسب پرکننده می‌تواند ساختار داخلی چرم مصنوعی را محکم‌تر کرده و مقاومت ضد شکست آن را بهبود بخشد.

۲. فرآیند تولید
فرآیند نفوذ

زمان نفوذ: در فرآیند تولید چرم مصنوعی، بافت پایه باید در محلول رزین نفوذ کند تا رزین بتواند به طور کامل درون بافت پایه نفوذ کند. اگر زمان نفوذ کافی باشد، رزین می‌تواند فضاهای بین الامبرهای بافت پایه را بهتر پر کند و اتصال خوبی با الامبرها ایجاد کند، که این موضوع مقاومت ضد شکست چرم مصنوعی را بهبود می‌بخشد. اگر زمان نفوذ کوتاه باشد و نفوذ رزین کافی نباشد، این موضوع منجر به ایجاد فضاهای خالی یا عیوب درون چرم مصنوعی خواهد شد و مقاومت ضد شکست آن را کاهش می‌دهد.

فرآیند جامد شدن و خشک کردن

روش جامد شدن: فرآیند جامد شدن برای تبدیل رزین در بافت پایه نفوذ‌دهی‌شده از حالت مایع به حالت جامد است تا لایه‌ای از پوست مصنوعی با قدرت مشخصی تشکیل شود. روش‌های مختلف جامد شدن، مانند جامد شدن طبیعی، جامد شدن گرمایی و غیره، بر ساختار داخلی و عملکرد پوست مصنوعی تأثیر خواهند گذاشت. روش‌های منطقی جامد شدن می‌توانند جزي‌های رزین را به صورت منظم‌تری مرتب کنند، بلوریت و جهت‌داری آنها را افزایش داده و در نتیجه مقاومت به شکستگی پوست مصنوعی را بالا ببرند.

درجه خشک کردن: فرآیند خشک کردن برای حذف محلول کننده و رطوبت در پوست مصنوعی است تا محتوای رطوبت مناسب و سختی به دست آید. اگر درجه خشک کردن کافی نباشد، محلول کننده یا رطوبت باقی‌مانده در پوست مصنوعی بر روی نیروی آن و مقاومت به شکستگی تأثیر خواهد گذاشت؛ خشک کردن بیش از حد پوست مصنوعی را خشک، سخت، هشیار و انعطاف‌پذیری کمتری ایجاد می‌کند و مقاومت به شکستگی آن را کاهش می‌دهد.

3. فرآیند پایانی

درمان سطحی

پوشش پوست مصنوعی: اعمال یک پوشش پلیمر خاص روی سطح پوست مصنوعی می‌تواند مقاومت آن در برابر سوزن زدن، ضدآب شدن و مقاومت در برابر شکستگی را بهبود بخشد. عواملی مانند انتخاب مواد پوشش، ضخامت پوشش و فرآیند پوشش، تأثیری بر نتیجه معالجه سطحی دارند. به عنوان مثال، استفاده از پوشش پولی‌یورتان با الاستیسیته و قدرت بالا می‌تواند به طور قابل توجهی مقاومت سطحی پوست مصنوعی در برابر شکستگی را بهبود بخشد.

معالجه فشاردهی: فشاردهی معالجه می‌تواند الگوهای مختلف و طرح‌هایی را روی سطح پوست مصنوعی ایجاد کند، همچنین می‌تواند اصطکاک و خشنایی سطح را افزایش دهد. عمق و شکل مناسب فشاردهی می‌تواند مقاومت در برابر شکستگی پوست مصنوعی را بهبود بخشد، به ویژه زمانی که تحت نیروهای خارجی کوچک قرار می‌گیرد، قسمت فشاردهی می‌تواند تنش را پخش کرده و جلوی شکستگی بگیرد.

به طور خلاصه، مقاومت علیه شکست پوست مصنوعی عملکردی مرکب و پیچیده است که توسط چندین عامل مثل نوع ماده، فرآیند تولید و فرآیند پایانی تعیین می‌شود. در فرآیند تولید، لازم است که این عوامل به صورت جامع بررسی شوند و فرآیند تولید و فرمول بهینه سازی شود تا مقاومت علیه شکست پوست مصنوعی افزایش یابد.